XIII Podlasie Jazz Festival
18-19 października 2014
Biała Podlaska aula AWF ul. Akademicka 2
Organizator: Bialskopodlaskie Stowarzyszenie Jazzowe
Dyrektor Festiwalu: Jarosław Michaluk
Patronat Honorowy: Prezydent Miasta Biała Podlaska Andrzej Czapski
Sponsor Główny:
Bilety w cenie 40 zł – pierwszy dzień festiwalu, 50 zł drugi dzień, 75 zł – karnet na cały festiwal, dostępne w przedsprzedaży w Klubie Verona Cafe ul. Janowska 4/8, tel. 83/344 20 20 oraz w Sklepie Muzycznym Music Audio ul. Janowska 11i, tel.83/342 57 47
Podlasie Jazz Festival, to jeden z najważniejszych festiwali jazzowych Polski wschodniej, który od lat cieszy się dużym zainteresowaniem wśród wielbicieli jazzu. Występują na nim znakomici polscy artyści oraz międzynarodowe gwiazdy. Festiwal stwarza także możliwość występów młodym obiecującym muzykom, którzy zostali już wcześniej zauważeni i docenieni. Na Podlasie Jazz Festiwalu występowali tak znani artyści jak m.in.: Kevin Mahogany, Hiram Bullock, Nippy Noya, Saskia Laroo, Steve Logan, a z polskich wykonawców: Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Szukalski, Włodzimierz Nahorny, Adam Bałdych, Piotr Baron, Sławek Jaskułke, Stanisław Soyka, Marek Bałata, Krzysztof Ścierański, Trio Andrzeja Jagodzińskiego, SBB i in.
Podczas najbliższej edycji będziemy mieli okazję usłyszeć bardzo zróżnicowany stylistycznie program koncertów. Będzie mainstream, fusion, nujazz, world music. Wśród wykonawców usłyszymy m.in. światowej sławy wokalistkę Urszulę Dudziak z zespołem Walk Away, światowej klasy wirtuoza kontrabasu Jacka Niedzielę-Meirę, znakomitą wokalistkę młodego pokolenia Marię Sadowską oraz legendarny zespół Osjan na czele z Jackiem Ostaszewskim. Zapraszam gorąco.
Jarek Michaluk
Wystąpią:
18.10 (sobota) godz. 18.00
Jacek Niedziela-Meira „Bassville 2” solo/trio
Jacek Niedziela-Meira – kontrabas, gitara basowa, Gabriel Niedziela – gitara, Ireneusz Głyk – perkusja
Maria Sadowska
Maria Sadowska-śpiew, Paulina Atmańska – klawisze, Kacper Zasada – kontrabas/git.basowa, Michał Bryndal – perkusja, Tomasz Łabanowski – gitara, Małgorzata Auron – chórek, Beata Orbik – chórek, Adrian Łabanowski – chórek (przeszkadzajki)
19.10 (niedziela) godz. 17.00
Osjan
Jacek Ostaszewski – flety, śpiew, Radosław Nowakowski – bębny, Karol Szymanowski – wibrafon, instr. perkusyjne, Jarosław Michaluk – kontrabas
Walk Away & Urszula Dudziak
Urszula Dudziak – śpiew, Krzysztof Zawadzki – perkusja, Bernard Maseli – wibrafon elektryczny, Adam Wendt – saksofony, Zbigniew Jakubek – klawisze, Tomasz Grabowy – gitara basowa
Ponadto w sobotę 18 października przed festiwalem od godz. 16.30-17.30 w sali wykładowej nr 2 im. Wł. Romanowskiego AWF ul. Akademicka 2 (główny budynek) odbędzie się wykład z historii jazzu, który poprowadzi profesor Akademii Muzycznej we Wrocławiu Jacek Niedziela-Meira. Wstęp wolny. Zapraszamy!!!
Jacek Niedziela-Meira
Irek Głyk – perkusja
Gabriel Niedziela – gitara
Jacek Niedziela-Meira „Bassville 2” – solo/trio.
Program stawiający kontrabas we wiodącej, wirtuozowskiej roli. Pierwszej części koncertu – występ solowy – jest swego rodzaju „tribute to jazz history”. Lider, instrumentalista i historyk, zaprasza słuchaczy do wędrówki przez dekady jazzu, jego różne stylistyki i repertuar. W drugiej części do kontrabasu dołączają gitara i perkusja, zapewniając mocniejsze brzmienie i jeszcze bogatszy muzyczny koloryt.
Jacek Niedziela-Meira, kontrabas
Jako muzyk ma w dorobku nagranie 40 płyt, w tym 6 autorskich. 5-krotnie nominowany do Nagrody Fryderyka. Koncertował w wielu krajach od Meksyku i USA, po Izrael i niemal w całej Europie. Wielokrotnie w ankiecie pisma Jazz Forum (Jazz Top) uznany został najlepszym polskim kontrabasistą jazzowym. Przez lata współpracował z całą czołówką polskiego jazzu – Janem Ptaszynem Wróblewskim, Henrykiem Miśkiewiczem, Piotrem Wojtasikiem, Ewą Bem, Leszkiem Możdżerem i wieloma innymi. Towarzyszył amerykańskim gwiazdom podczas ich koncertów w kraju i w sesjach nagraniowych (Art Farmer, Mike Mainieri, Eddie Henderson, Kevin Mahogany).
Profesor zwyczajny, wykładowca Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Autor książek „Historia Jazzu- 100 wykładów” oraz „Kontrabas jazzowy”. Nagrodzony prezydenckim Srebrnym Krzyżem Zasługi, ministerialnym medalem Gloria Artis, Specjalną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz medalem Zasłużony dla Kultury Polskiej.
Irek Głyk, perkusja
Studiował na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej katowickiej Akademii Muzycznej. Stypendysta słynnej bostońskiej Berklee College Of Music.
Laureat Międzynarodowego Konkursu Improwizacji Jazzowej w Katowicach (1990). Jego pierwszy zespół Ireneusz Głyk Kwartet zdobył II miejsce na XIX Międzynarodowym Konkursie Młodych Zespołów w Krakowie. W ankiecie Jazz Forum Głyk został okrzyknięty nadzieją polskiego wibrafonu. Kilka lat później zaczął występować w duecie (wibrafon – marimba) z Bernardem Maselim. Prowadził następnie swój zespół – Irek Głyk Multisound, a obecnie rodzinny projekt Głyk P.I.K Trio. Jako ceniony sideman współpracował z czołówką i polskiego jazzu, i rocka (min: Stanisław Sojka, Justyna Steczkowska, Jorgos Skolias, SBB, Grażyna Łobaszewska). Występował na scenach w Polsce i poza jej granicami – w USA, Niemczech, Francji, Danii, Włoszech, Czechach, na Słowacji i Ukrainie.
Gabriel Niedziela, gitara
Absolwent Instytutu Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. Do osiągnięć indywidualnych może zaliczyć: II miejsce na Novum Jazz Festival w Łomży w 2013 r., II miejsce na Mistrzowskim Konkursie Gitarzystów Jazzowych w Warszawie – Guitar City 2007 r. oraz wyróżnienie na V Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Jazzowej w Katowicach 2010 r.
Zapraszany jest do współpracy przez Michała Urbaniaka. Występował też na scenie z Januszem Muniakiem, Marią Schneider, Piotrem Baronem i w warszawskim przedstawieniu teatru Rampa – „Być jak Frank Sinatra”.
Występował na największych festiwalach w Polsce: Jazz nad Odrą (Wrocław), Bielska Zadymka Jazzowa (Bielsko-Biała), Hanza Jazz Festival (Koszalin). Ma na koncie udział w nagraniu kilku płyt, min. zespołu Generation Next, złożonego z synów znanych polskich muzyków jazzowych. W 2014 brał udział w międzynarodowym projekcie Kavkaz Jazz Festival w Tbilisi (Gruzja). Prowadzi też swój zespół: Gabriel Niedziela Quintet.
MARIA SADOWSKA „JAZZ NA ULICACH“
Maria Sadowska od wielu lat z powodzeniem realizuje swoje projekty zarówno na gruncie muzycznym jak i filmowym. Ma na koncie 10 płyt (dwie wydane w Japonii), z których
zdecydowana większość cieszyła się zarówno uznaniem krytyków (warto wspomnieć chociażby
o pokrytym złotem albumie „Tribute To Komeda”, czy nominowanym do Fryderyków „Demakijażu), jak i popularnością wśród słuchaczy.
Współpracowała z wieloma artystami polskiej i zagranicznej sceny, min. Z Bogusławem Mecem, Michałem Urbaniakiem, Gutkiem (Indios Bravos), Victorem Daviesem, czy Michel Legrand’em, z którym wystąpiła w Sali Kongresowej na prestiżowym jubileuszowym Festiwalu Jazz Jamboree. Na uwagę z pewnością zasługuje fakt świadomego sposobu budowania muzycznej drogi Marii, w efekcie czego artystka od lat nieprzerwanie koncertuje (na przestrzeni tylko ostatnich lat zagrała ponad 300 koncertów w kraju i zagranicą).
W 2008 roku za swoje osiągnięcia artystyczne i twórcze została uhonorowana Nagrodą Artystyczną Polskiej Estrady „Prometeusz 2008”.
W 2010 za swoje dotychczasowe osiągnięcia została mianowana Ambasadorem Warszawy –
kandydata do Europejskiej Stolicy Kultury 2016, dołączając do grona najwybitniejszych polskich artystów. W 2013 roku Maria przyjęła zaproszenie do udziału w największym telewizyjnym show muzycznym „The Voice of Poland”, gdzie została powierzona jej rola jednego z czterech trenerów.
Maria Sadowska – śpiew, Paulina Atmańska – klawisze, Kacper Zasada – kontrabas/git.basowa, Michał Bryndal – perkusja, Tomasz Łabanowski – gitara, Małgorzata Auron – chórek, Beata Orbik – chórek, Adrian Łabanowski – chórek (przeszkadzajki)
Maria Sadowska to artystka nieprzewidywalna. Po roku obfitym w sukcesy na gruncie zarówno muzycznym jak filmowym wokalistka nie zwalnia tempa. Głośna premiera filmu Dzień Kobiet oraz Świetnie przyjęta trasa koncertowa z utworami inspirowanymi sprawami Kobiet ukazały Sadowską jako Artystkę bezkompromisową i silnie zaangażowaną społecznie. Maria przyzwyczaiła swoich fanów do tego, że każdy nowy album w jej przypadku musi być rewolucją. Jazz na ulicach to znów propozycja wyjątkowa, z nonszalancją, łamiąca muzyczne tabu – choć zaskakująco przystępna w odbiorze.
Maria Sadowska pojawia się z płytą, która z jednej strony jest syntezą wieloletnich odważnych muzycznych wariacji i sukcesów na gruncie takich gatunków jak nujazz, funk, broken pop, elektronika czy muzyka filmowa, a z drugiej dojrzałym powrotem do najlepszej jazzowej szkoły, w której Sadowska bez była jedną z najpilniejszych uczennic. Tribute to Komeda – ostatni jazzowy album Marii Sadowskiej – okazał się istotnym punktem w historii polskiej muzyki. Jednak tym razem nieoczywiste kompozycje nie kojarzą się ani z zadymionym koncertem, ani z czerwonym winem przy kominku. Zafascynowana elektronicznymi brzmieniami Sadowska wybiega ze swoją muzyką z najbardziej eleganckich jazzowych klubów na ulicę gdzie rządzi taniec i trudna do zatrzymania energia młodości. Jazz na ulicach to szalony bieg po pełnym neonów mieście w pierwszy ciepły wieczór napierającej zewsząd wiosny. Nie przypadkiem podczas tego ekstrawaganckiego spaceru artystce towarzyszy Urszula Dudziak.
Jazz Sadowskiej wychodzi w miasto.
OSJAN
Jacek Ostaszewski
OSJAN – muzyka fruwającej ryby
W grze legendarnego zespołu Osjan obecna jest niemalże cała światowa kultura muzyczna – brzmienia i frazy inspirowane muzyką indyjską przeplatają się z folklorem afrykańskim, arabskim i dalekowschodnim, a transowe fragmenty, przywodzące na myśl misteria południowoamerykańskich Indian, zderzają się z muzyką klasyczną i jazzem. W muzyce Osjana centralne miejsce zajmuje rytm, ten najbardziej pierwotny i obecny we wszystkich kulturach element muzyki, ale równie ważnym elementem jest cisza pomiędzy dźwiękami.
Jacek Ostaszewski zwykł powtarzać, że największym sukcesem zespołu OSJAN jest to, że ciągle istnieje i że ktoś jeszcze chce słuchać muzyki, którą ten zespół gra. To prawda. Osjan istnieje i działa nieprzerwanie już prawie 45 lat, choć ostatnio koncertuje bardzo rzadko.
Wszystko zaczęło się w 1970 roku, kiedy to Jacek Ostaszewski, wówczas wybitny kontrabasista jazzowy, współpracujący między innymi z Krzysztofem Komedą, Adamem Makowiczem, Tomaszem Stańko, Andrzejem Trzaskowskim postanowił zamienić kontrabas na flet prosty i zacząć grać co innego. Co by to miało być – nikt nie wiedział. Nie mówiło się wtedy ani o muzyce etnicznej, ani o muzyce świata. I choć można by uznać OSJANA za prekursora takiego grania, to jednak jego poszukiwania sięgnęły znacznie głębiej i dalej. Kilka lat temu, kiedy zespół wystąpił na festiwalu „Skrzyżowanie kultur”, Jacek Ostaszewski napisał o tym tak:
Zawsze stoimy na skrzyżowaniu kultur. Homogeniczna kultura jest mitem podtrzymywanym przez ksenofobię, lęk przed „innym”. Osjan poszukiwał artystycznej tożsamości poza gotowymi wzorcami kulturowymi. To był powód dla którego rozstałem się z jazzem. To był powód porzucenia wygodnej „posady” w zespole Marka Grechuty, mimo że właśnie zdobyliśmy Grand Prix na festiwalu w Opolu. To był powód dla którego nie pojechałem do Indii, ani nie kontynuowałem lekcji u japońskiego mistrza fletu shakuhachi. Pozostałem z pytaniem: czy otwarcie na „inne” kultury oznacza imitowanie in crudo egzotycznych wzorów, nawet jeżeli ten wzór jawi się jako „swojski”, bezpieczny? A może lepiej iść w nieznane nie odrzucając niczego, ale też niczego się nie czepiając? Z głęboką wiarą, że nasza intuicja buduje z okruchów pamięci prawdziwy obraz wynikający z naszych doświadczeń. Wówczas skrzyżowanie kultur jest w nas samych, w Osjanie.
Opisywanie, nawet pokrótce, tak długiej historii raczej nie ma sensu, nawet zważywszy, że nie możemy odesłać tych których by to ciekawiło do naszej strony internetowej, czy profilu na Facebook`u, albowiem takich nie mamy; również nasza obecność na youtube jest zupełnie przypadkowa i mniej niż zdawkowa. Ale to nie szkodzi. Każdy koncert Osjana jest rodzajem rozmowy, muzyków ze sobą i ze słuchaczami, a jak to bywa z prawdziwą rozmową, nigdy nie da się przewidzieć jak się potoczy, nawet jeśli wiemy od czego się zacznie. Tym bardziej, że ostatnio nawet skład zespołu jest prawie za każdym razem inny. W Białej Podlaskiej zagrają: Jacek Ostaszewski – flety proste, głos, Radosław Nowakowski – bębny, Karol Szymanowski-wibrafon, instrumenty perkusyjne, Jarosław Michaluk – kontrabas
Urszula Dudziak
Światowej sławy polska wokalistka jazzowa. Jej niezwykła skala głosu, perfekcja intonacji, oryginalna technika wokalna oraz pionierskie osiągnięcia w zastosowaniach współczesnej elektronicznej technologii muzycznej sprawiły, że zyskała opinię artystki oryginalnej i kreatywnej.
Początki Jej kariery przypadają na lata 60-te, kiedy to rozpoczęła współpracę z zespołem Krzysztofa Komedy. Na początku wykonywała głównie standardy jazzowe, ale po nawiązaniu współpracy z Michałem Urbaniakiem/późniejszym mężem/ zmieniła swój styl śpiewania. Podstawę jej wokalistyki stanowi instrumentalne traktowanie głosu, pochodzące z klasycznej i powszechnej techniki jazzowej zwane „scatem”.
W 1973 r. wraz z Michałem Urbaniakiem wyjechała do Nowego Jorku. Obecnie mieszka w Warszawie. Urszula Dudziak występowała lub nagrywała z takimi sławami jak m.in.: Bobby Mc Ferrin, Herbie Hancock, Jaco Pastorius, Ron Carter, Michael Breacker, Flora Purim, Nina Simone, Carmen McRae, Dee Dee Bridgewater, Sting, czy Lionel Hampton. A także znanymi zespołami i formacjami jazzowymi jak m.in.: z Vocal Summit, Vienna Art Orchestra z orkiestrą Gila Evanasa. Koncertowała niemalże we wszystkich krajach Europy, Azji, obu Ameryk, w tym w słynnym Carnegie Hall oraz podczas Newport Jazz Festival. W 1973 r. prestiżowy amerykański magazyn „Down Beat” przyznał albumowi „Newborn light” pięć gwiazdek, który został nagrany wspólnie z Adamem Makowiczem i który stanowi swego rodzaju słownik muzycznego języka Urszuli Dudziak. Natomiast w 1979r.”Los Angeles Times” przyznał tytuł Śpiewaczki Roku.
Urszula Dudziak została odznaczona medalem Gloria Artist oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Jest honorową obywatelką Zielonej Góry oraz Gubina.
Walk Away / Krzysztof Zawadzki – perkusja, Bernard Maseli – wibrafon elektryczny, Adam Wendt – saksofony, Zbigniew Jakubek – klawisze, Tomasz Grabowy – gitara basowa
Zespół powstał w 1985 z inicjatywy Krzysztofa Zawadzkiego, perkusisty, wówczas studenta Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach. W pierwszym składzie zespołu brali też udział koledzy Zawadzkiego ze studiów: wibrafonista Bernard Maseli, saksofonista Adam Wendt, kontrabasista Jacek Niedziela oraz pianista Zbigniew Jakubek.
Już po kilku miesiącach prób zespół zdobył pierwszą nagrodę na międzynarodowym festiwalu „Jazz nad Odrą”, „Klucz do kariery”, czyli główną nagrodę Pomorskiej Jesieni Jazzowej. Walk Away wystąpił też podczas Jazz Jamboree 85, a w dorocznej ankiecie miesięcznika Jazz Forum zdobył tytuł „Nowej Nadziei”.
Rok 1986 przyniósł intensywne trasy koncertowe po całej Polsce i za granicą (m.in. udział w festiwalu młodych talentów w Leverkusen). Wtedy też Walk Away nagrął pierwszą płytę dla zachodnioniemieckiej wytwórni Emsherland. W latach 1987-88 zespół podjął współpracę z wokalistkami: Lorą Szafran oraz Urszulą Dudziak. Z Dudziak nagrał koncertową płytę „Magic Lady” oraz odbył trasę koncertową po całej Europie. Współpraca z Dudziak trwa do dziś. W następnych latach zespół występował też z wokalistką Ewą Bem oraz skrzypkiem Michałem Urbaniakiem. Epizodem w historii zespołu z 1990 był udział jako support w trasie koncertowej Milesa Davisa po Niemczech.
Zespół kilkukrotnie zdobył tytuł najlepszego zespołu jazzowego, przyznany przez czytelników Jazz Forum (m.in. w latach 1987, 1995 i 1996).
W dziesiątą rocznicę powstania zespołu, formacja pod kierownictwem Zawadzkiego przygotowała superprodukcję, czyli płytę F/X z 1994, na którą zostali zaproszeni wybitni muzycy jazzowi z USA: Mike Stern – gitara (ex. Miles Davis, Steps Ahead), Eric Marienthal – saksofon (współpracownik Chicka Corei), Mino Cinelu – perkusja (ex. Miles Davis, Weather Report, Sting, Bruce Springsteen). Na płycie zaśpiewali Urszula Dudziak i Mieczysław Szcześniak. Płyta F/X została nominowana w konkursie do tytułu albumu jazzowego roku Fryderyki 1995. Obecnie zespół przygotowuje się do swojego kolejnego jubileuszu tym razem-XXX lecia działalności, który już w przyszłym roku.
